PIERRE BOURDIEU: Kültürel Sermaye Üzerine
Okul başarısındaki eşitsizliğin sadece ekonomik eşitsizlikle açıklanamayacağını görüyoruz. Bu nedenle yeni bir kavram geliştirmek gerekti, ki ben buna “kültürel sermaye” diyorum.
Şu demek: Ailelerimizden sadece maddi araçlar almıyoruz aynı zamanda öğrenme ve ifade etme araçları, çeşitli becerileri, bilgileri, teknikleri, çalışma biçimlerini de alıyoruz.
Yani bu saydıklarımız, farkında olmadan ailelerimizden bize aktarılıyor ve tüm bunlar okul başarısına çok büyük ölçüde etki ediyor. Zira eğitim sistemi, genellikle bu beceri ve bilgileri vermez fakat bunları ister. Mesela size çalışma tekniklerine ilişkin basit bir örnek vereyim. Örneğin, entelektüel ailelerden gelen çocukların en büyük avantajlarından biri aile içerisinde duydukları dilin, okulda konuşulan ve okulun gerektirdiği dile çok yakın olmasıdır.
Öte yandan aileden edindikleri şekilde kültürle olan ilişkileri ve ilgi alanları okulun talep ettiklerine çok yakındır. Yani aileden aldığımız şey bir teşvik ve cesaretlendirmeden ziyade bir “kullanım kılavuzu”dur.
Nasıl çalışılacağı, çalışmanın nasıl organize edileceğidir, şunu duymaktır: onu yapmayı bırak, şimdi daha çok şöyle yap. Şimdi futbol oynamaya gitsen daha iyi olur, çok yoruldun, yada önce bunu yap, sonra bunu yap, vesaire.
Bunlar çok büyük şeyler değilmiş gibi gözükseler de aslında okul başarısında çok önemli farklılıklar yaratan kilit faktörlerdir.
Bu, çalışma sanatıdır.
Eğitim sistemi birçok nedenden ötürü bunu pek öğretmez. Yeterli zaman yok vesaire. Ama aynı zamanda bilgisizlikten bunu öğretemez. Zira öğretmenlerin çoğu neyin eksik olduğunun farkında değildir.”
